Lo Caoc recebe aperaqui 40 personas ai cors d'occitan de Barcelona (photo MN)
Chasque an a la Rambla Catalunya, demieg lei miliers d’estands que prepausan de libres o d’idèas (que se tròban justament mai que d’un còp dins lei libres) per la Sant Jòrdi, lo Ceucle d’Afrairament Occitanò-Catalan (Caoc) fa vèire sus tres mètres carrats d’estands un ventalh de libres, disques e autrei medias culturaus en occitan, o que raprochan un public barcelonés de la lenga occitana.
Per lo trobar fau remar a còntre-corrent de la fòga que davala tota la Rambla, en una ondassa d’estres umans e de ròsas, que chasca dòna o quasi pòrta a la man. E dins aquela ciutat onte, finalament, s’ausísse pas tant parlar catalan, per un còp, lo visitaire pòu demandar son camin dins la lenga de Llull e de Verdaguer, e entendre la responsa tot parier. Un astre.
Nuria Ontiveros, sòcia dau Caoc, aviá convidat Aquò d’Aquí a venir veire. Una activitat tota simpla, quauquei bravei sòcis qu’an l’enveja de discutir amé lo public, ren d’extraordinari. E pasmens, quina vòlha ! S’arrestan fòrça lei gents, per parlar, s’informar ; li a de monde per faire pauseta aquí, mai que per lei partits politics que tenon estands, elei tanben, a cinquanta mètres en avau.
Marc es un joine, atrivat per la bandiera occitana que Nuria a tancat dins la ponhada d’un carriòu de crompas. Lei disques, lei pega-solets l’interessan, puei segur lei quauqueis obratges que prepausa l’estand.
Per lo trobar fau remar a còntre-corrent de la fòga que davala tota la Rambla, en una ondassa d’estres umans e de ròsas, que chasca dòna o quasi pòrta a la man. E dins aquela ciutat onte, finalament, s’ausísse pas tant parlar catalan, per un còp, lo visitaire pòu demandar son camin dins la lenga de Llull e de Verdaguer, e entendre la responsa tot parier. Un astre.
Nuria Ontiveros, sòcia dau Caoc, aviá convidat Aquò d’Aquí a venir veire. Una activitat tota simpla, quauquei bravei sòcis qu’an l’enveja de discutir amé lo public, ren d’extraordinari. E pasmens, quina vòlha ! S’arrestan fòrça lei gents, per parlar, s’informar ; li a de monde per faire pauseta aquí, mai que per lei partits politics que tenon estands, elei tanben, a cinquanta mètres en avau.
Marc es un joine, atrivat per la bandiera occitana que Nuria a tancat dins la ponhada d’un carriòu de crompas. Lei disques, lei pega-solets l’interessan, puei segur lei quauqueis obratges que prepausa l’estand.
« Sabon que parlam de lengas bessonas »
This browser does not support the video element.
A pas encara trenta ans, e coma ara la mitat dei joines de Catalonha, es caumaire. Nos ditz qu’es independentista. Mai per eu, que es Occitania ? « Siáu anat a Carcassona ; es la capitala, non ? » La responsa espanta ! Totei lei Provençaus son acostumats de dire que non, Tolosa es pas la capitala ; e totei leis occitanistas, elei, son acostumats de dire que non, li a ges de capitala, mai un païs.
Marc saup au rebors que l’Estat francés empacha la lenga occitana d’obtenir un estatut oficiau en França. E se demanda s’en practica, lo movament occitan pòu mobilisar. Es urós de saber que vaquí un an trenta mila pesonas marchèron per la lenga occitana a Tolosa.
L’estand dau Caoc es aquí per ajudar lei Barcelonés a trobar una informacion sus la cultura occitana e son veicule màger, la lenga. Mai es subretot aquí per atrivar de monde a sei cors.
Nuria Bayo, la presidenta, nos precisa que « lo monde que vèn au Caoc, premier a l’amor de la lenga occitana, mai en generau sabon que parlam doas lengas bessonas. Alòr, coma aiman lo catalan, aiman tanben l’occitan ».
Marc saup au rebors que l’Estat francés empacha la lenga occitana d’obtenir un estatut oficiau en França. E se demanda s’en practica, lo movament occitan pòu mobilisar. Es urós de saber que vaquí un an trenta mila pesonas marchèron per la lenga occitana a Tolosa.
L’estand dau Caoc es aquí per ajudar lei Barcelonés a trobar una informacion sus la cultura occitana e son veicule màger, la lenga. Mai es subretot aquí per atrivar de monde a sei cors.
Nuria Bayo, la presidenta, nos precisa que « lo monde que vèn au Caoc, premier a l’amor de la lenga occitana, mai en generau sabon que parlam doas lengas bessonas. Alòr, coma aiman lo catalan, aiman tanben l’occitan ».
La reconeissença de l’Aranés profiecha a l’ensenhament de l’occitan
« Li a quatre nivèus de cors » ajusta Laia, l’emplegada admenistrativa dau Caoc, « dei començaires ai confiermats ; o coma ditz lo quadre referenciau europenc, d’A1 a B2 ».
Valent a dire que lo Barcelonés interessat pòu seguir un cursus complet. A l’ora d’ara son quaranta per venir ai cors, dispensats a l’Hotel Entitats, carriera Providéncia de Barcelona (tel. 00 34 93 284 36 34) au nòrd de l’avenguda Diagonal (metrò Lesseps o Fontana, linha 3, o Alfons X, linha 4). « La pòrta vos i es dubèrta » sotalinha la presidenta.
En veritat l’estatut d’oficialitat de l’occitan, dins sa varietat aranesa, a segur fach parlar d’aquela lenga en Catalunya, qu’ara es segur reconeissuda despuei 2011, e ara coneissuda per mai de Catalans. E a l’estand dau Caoc, sembla una evidéncia a leis entendre. De que faire enveja au paure jornalista provençau que, mai que d’un còp, vei denegar au sieu la qualitat de sa lenga !
« Es lo dialècte lengadocian que s’ensenha au Caoc » precisa Nuria Bayo. Segur, arriba que de conferenciers vènon per parlar de la diversitat dialectala de l’occitan, mai lo provençau, lo niçard o lo gavòt seràn pas ensenhats. Una demanda podriá far chanjar aquela situacion, mai a l’ora d’ara, la question se pausa pas.
Valent a dire que lo Barcelonés interessat pòu seguir un cursus complet. A l’ora d’ara son quaranta per venir ai cors, dispensats a l’Hotel Entitats, carriera Providéncia de Barcelona (tel. 00 34 93 284 36 34) au nòrd de l’avenguda Diagonal (metrò Lesseps o Fontana, linha 3, o Alfons X, linha 4). « La pòrta vos i es dubèrta » sotalinha la presidenta.
En veritat l’estatut d’oficialitat de l’occitan, dins sa varietat aranesa, a segur fach parlar d’aquela lenga en Catalunya, qu’ara es segur reconeissuda despuei 2011, e ara coneissuda per mai de Catalans. E a l’estand dau Caoc, sembla una evidéncia a leis entendre. De que faire enveja au paure jornalista provençau que, mai que d’un còp, vei denegar au sieu la qualitat de sa lenga !
« Es lo dialècte lengadocian que s’ensenha au Caoc » precisa Nuria Bayo. Segur, arriba que de conferenciers vènon per parlar de la diversitat dialectala de l’occitan, mai lo provençau, lo niçard o lo gavòt seràn pas ensenhats. Una demanda podriá far chanjar aquela situacion, mai a l’ora d’ara, la question se pausa pas.
La subvencion maugrat la crisi ?
La Còla dau Caoc amé lo jornaliste d'Aquò d'Aquí (photo XDR)
L’interès dau Caoc, levat de l’estrambòrd de sei sòcis, es ben d’èstre duradís. « Siam aquí despuei 35 ans, e espèri bèn que li serem encara dins 35 ans » que nos ditz Nuria Ontiveros, sorrisenta. Mai crosa sei dets ! En veritat la crisi economica fonsa qu’a aclapat tota l’economia espanhòla fa viure d’oras dificilas au sector associatiu.
« Per lo moment avem pas sauvat la subvencion que nos atribuisse la Generalitat (l’entitat governamentala autonòma, nòstre Consèu Regionau mai ai poders e ai budgèts poténcia vint ! Ndlr). e se ditz que l’an que vèn seriá encara pièger », a crenta Laia.
Seriá una mauparada, e es pas possible de s’empachar de lo pensar : nòstre ministèri francés de la Francofonia, se podiá pensar en tèrmes de « lengas de França » puslèu que de « lenga francesa », devriá sostenir l’òbra dau Caoc, que fan respelir fòra lei frontieras la lenga qu’a donat a la França un prèmi Nobel en 1904.
« Per lo moment avem pas sauvat la subvencion que nos atribuisse la Generalitat (l’entitat governamentala autonòma, nòstre Consèu Regionau mai ai poders e ai budgèts poténcia vint ! Ndlr). e se ditz que l’an que vèn seriá encara pièger », a crenta Laia.
Seriá una mauparada, e es pas possible de s’empachar de lo pensar : nòstre ministèri francés de la Francofonia, se podiá pensar en tèrmes de « lengas de França » puslèu que de « lenga francesa », devriá sostenir l’òbra dau Caoc, que fan respelir fòra lei frontieras la lenga qu’a donat a la França un prèmi Nobel en 1904.