The house taken over, de vasco Mendonça, avec Kitty Whately et Oliver Dunn. Comment l'héritage familial vous empêche de vivre votre vie (photo Patrick Berger/Artcomart)
Dau Rigoletto mes en scèna per Robèrt Carsen, que trionfa a l’ora d’ara sus lo pontin de l’Arquevesquat, a Ais de Provença, lo director musicau, Gianandrea Noseda, n’en ditz que « dau començament a la fin aurà pas cambiat » lo bofon dau duc de Mantova.
Levat dau sòrt que li es contrari, de la venjança que lo fa avançar, rèsta tot parier, amé son biais de pensar, sensa jamai comprendre sa filha, nimai l’escotar. E, amé lo mesprètz dei cortesans, serà la rason premiera de la fin tragica.
Lo Festivau sestian qu’imaginèron en 1947-48 Gabrieu Dussurget e la comtessa Lili Pastré, au contrari a degut cambiar, eu, per subreviure, puèi se desvelopar. E maugrat lei crisis que, regularament, l’aurián poscut estramassar.
Premier en 1972 que lo Casinò municipau d’Ais, son premier mecèna (una Lèi deis annadas 1940 permete ai casinòs de subvencionar la cultura puslèu que de pagar l’impòst) tombèt en falhida.
Puèi segon lo nivèu d’ajuda de l’Estat s’auça o s’abaissa lo nivèu de ce qu’es prepausat. Fins qu’a cinc opèras en 1971, l’annada qu’es presentada l’òbra en occitan de Renat Nelli e Jaque Charpentier, Beatritz de Planissòlas (de legir Aquò d’Aquí 242), a un solet en 1996, mai un bèu : Semele, de Haendel, déjà mes en scèna per Robèrt Carsen, que retròbam en 2013.
Levat dau sòrt que li es contrari, de la venjança que lo fa avançar, rèsta tot parier, amé son biais de pensar, sensa jamai comprendre sa filha, nimai l’escotar. E, amé lo mesprètz dei cortesans, serà la rason premiera de la fin tragica.
Lo Festivau sestian qu’imaginèron en 1947-48 Gabrieu Dussurget e la comtessa Lili Pastré, au contrari a degut cambiar, eu, per subreviure, puèi se desvelopar. E maugrat lei crisis que, regularament, l’aurián poscut estramassar.
Premier en 1972 que lo Casinò municipau d’Ais, son premier mecèna (una Lèi deis annadas 1940 permete ai casinòs de subvencionar la cultura puslèu que de pagar l’impòst) tombèt en falhida.
Puèi segon lo nivèu d’ajuda de l’Estat s’auça o s’abaissa lo nivèu de ce qu’es prepausat. Fins qu’a cinc opèras en 1971, l’annada qu’es presentada l’òbra en occitan de Renat Nelli e Jaque Charpentier, Beatritz de Planissòlas (de legir Aquò d’Aquí 242), a un solet en 1996, mai un bèu : Semele, de Haendel, déjà mes en scèna per Robèrt Carsen, que retròbam en 2013.
37,5 millions d'€uros de retombées économiques...dues d'abord à un public provençal
Rigoletto, dirigé par Gianandrea Noseda, mis en scène par une valeur sure revenant, Robert Carsen. Le bouffon du Duc de Mantoue est incapable de changer son point de vue, ça n'aide pas à évoluer (photo Patrick Berger/Artcomart)
Amé la venguda de Stephane Lissner en 1998, lei pontannadas de vaca maigra prènon fin. Lo budgèt va crèisser, mai amé lo director seguent, Bernat Foccroulle, lei recèptas creisseran tambèn.
Am’ un budgèt d’aperaquí 20 millions d’€uròs, « es pasmens aqueu que còsta lo mens car » assegura Franços Vienne, son clavaire. La diferéncia es pasmens bèla amé lei uech milions de recèptas, entre bilhets venduts e produccions que víron puei dins lo monde.
A l’ora d’ara aquela entrepresa qu’es lo Festivau lo mai ancian de Provença, assaja premier d’atrivar de mecènas richàs, e dei gròs, d’aquélei que vòlon pagar 100 000 €uròs e mai. Ja leis entrepresas pàgon : Vivendi o la Fondacion Orange amé d’ajudas mai pichonas e localas.
Mai tot aquò fa de retombadas economicas, coma l’a mostrat l’an passat un burèu d’estudis parisenc especialisat, Nova Consulting. Lo Festivau despensa 27,5 M€, e endralha 37,5 M€ de cròmpas e despensas que fan lei 83 500 spectators.
Lo vièlh estudi de l’INSEE en 1991 nos apreniá que mai de 50% d’aquélei despensas lei fan lei Provençaus, lo premier public d’aqueu festivau « internacionau ».
Am’ un budgèt d’aperaquí 20 millions d’€uròs, « es pasmens aqueu que còsta lo mens car » assegura Franços Vienne, son clavaire. La diferéncia es pasmens bèla amé lei uech milions de recèptas, entre bilhets venduts e produccions que víron puei dins lo monde.
A l’ora d’ara aquela entrepresa qu’es lo Festivau lo mai ancian de Provença, assaja premier d’atrivar de mecènas richàs, e dei gròs, d’aquélei que vòlon pagar 100 000 €uròs e mai. Ja leis entrepresas pàgon : Vivendi o la Fondacion Orange amé d’ajudas mai pichonas e localas.
Mai tot aquò fa de retombadas economicas, coma l’a mostrat l’an passat un burèu d’estudis parisenc especialisat, Nova Consulting. Lo Festivau despensa 27,5 M€, e endralha 37,5 M€ de cròmpas e despensas que fan lei 83 500 spectators.
Lo vièlh estudi de l’INSEE en 1991 nos apreniá que mai de 50% d’aquélei despensas lei fan lei Provençaus, lo premier public d’aqueu festivau « internacionau ».
Une création d'opéra chaque année
Chasque €urò despensat per lei collectivitats en subvencions, ditz François Vienne, endralha 10€ de cròmpas dei festivaliers, que chascun paga 100€ en mejana alentorn dau festivau, en libres, restaurants, begudas o meme vestits, etc.
Am’aquò segur qu’a costat dei produccions tant coneissudas coma lo Rigoletto o lei Mozart (un Don Giovanni, en 2013) lo Festivau sestian crea chasca annada una opèra.
En 2013 a partir d’una novèla de Julio Cortazar, es The house taken over, de Vasco Mendonça, que s’ajusta a la bèla tièra que còmpta tambèn Written on skin, de George Benjamin, tótei doás messas en scena per Katie Mitchell, una especialista de l’embarrament e dei muralhas scenicas que simboléjon l’embarrament deis individús.
Es aquò l’istòria de The house (L’ostau envasit), onte sòrre e fraire apàron l’ostau de familha coma lei tradicions, fins que la tradicion desincarnada lei buta au defòra, vèrs sa vida a viure.
En 2013, aqueu festivau en bòna santat tant financièra coma creativa prepausarà tambèn un Elektra (encara un istòria d’embarrament, redobtable) de Richard Strauss, mes en scena per una autra celebritat, Patrice Chéreau.
Am’aquò segur qu’a costat dei produccions tant coneissudas coma lo Rigoletto o lei Mozart (un Don Giovanni, en 2013) lo Festivau sestian crea chasca annada una opèra.
En 2013 a partir d’una novèla de Julio Cortazar, es The house taken over, de Vasco Mendonça, que s’ajusta a la bèla tièra que còmpta tambèn Written on skin, de George Benjamin, tótei doás messas en scena per Katie Mitchell, una especialista de l’embarrament e dei muralhas scenicas que simboléjon l’embarrament deis individús.
Es aquò l’istòria de The house (L’ostau envasit), onte sòrre e fraire apàron l’ostau de familha coma lei tradicions, fins que la tradicion desincarnada lei buta au defòra, vèrs sa vida a viure.
En 2013, aqueu festivau en bòna santat tant financièra coma creativa prepausarà tambèn un Elektra (encara un istòria d’embarrament, redobtable) de Richard Strauss, mes en scena per una autra celebritat, Patrice Chéreau.
Written on skin, l'an passé, mis en scène par Katie Mitchell, également sur House taken over en 2013; une obsession, l'enfermement mental des êtres (photo XDR)
Article écrit en provençal et en graphie classique avec les suggestions de Reinat Toscano.