partager
La Reine d'Arles Mandy Graillon, en septembre 2015 (photo MN)
La 22è Rèina d’Arle, Mandy Graillon, 23 ans, de formacien de gestionari, vèn de rejónher lo Cabinet de Crestian Estrosi a la Regien Provença Aups e Còsta d’Azur, onte serà la novèla Conseilhera Cultura dau president elegit en decembre passat.
Elegida Rèina d’Arle en mai 2014, la joina frema parla la lenga, e a afiermat de pausiciens trencadas dins l’univèrs dei manteneires e promotors de la lenga d’òc ; un mòt que ditz pas, que parla que de « provençau ».
Sus lo pontin de la manifestacien arlatenca dau 24 octòbre passat, aviá tengut un discors en occitan, que revirava en francés davans lei quauquei 2500 personas que manifestavan per defendre sei tradiciens.
L’i aviá dich, enviròutada de sei damisèlas d’onor e de bailes dau Couleitiéu Prouvènço, entr'autrei causas, que la carreta ramada li donèt chasque còp « la granda frenison », que voliá pus que de París, lo monde dei bailes considèra « que siam d’arreirats, bòrd qu’a l’ostau avèm tanben de smartfònes », e que voliá au còntra « que chasque pichon posquèsse aprene a l’escòla aquela lenga provençala que donèt a la França un de sei rarei prèmis Nobèl ».
Fasiá seguir tot d’un còp aquela fraseta de ce que voliá pas. Es fermament qu’aviá dich : « pas aquel occitan inventat de totas pèças !»
La joina frema parlava de « racinas », e aviá alòr représ la frasa-eslogan dau Couleitiéu Prouvènço : « siam una regien, una lenga, una identitat ».
Elegida Rèina d’Arle en mai 2014, la joina frema parla la lenga, e a afiermat de pausiciens trencadas dins l’univèrs dei manteneires e promotors de la lenga d’òc ; un mòt que ditz pas, que parla que de « provençau ».
Sus lo pontin de la manifestacien arlatenca dau 24 octòbre passat, aviá tengut un discors en occitan, que revirava en francés davans lei quauquei 2500 personas que manifestavan per defendre sei tradiciens.
L’i aviá dich, enviròutada de sei damisèlas d’onor e de bailes dau Couleitiéu Prouvènço, entr'autrei causas, que la carreta ramada li donèt chasque còp « la granda frenison », que voliá pus que de París, lo monde dei bailes considèra « que siam d’arreirats, bòrd qu’a l’ostau avèm tanben de smartfònes », e que voliá au còntra « que chasque pichon posquèsse aprene a l’escòla aquela lenga provençala que donèt a la França un de sei rarei prèmis Nobèl ».
Fasiá seguir tot d’un còp aquela fraseta de ce que voliá pas. Es fermament qu’aviá dich : « pas aquel occitan inventat de totas pèças !»
La joina frema parlava de « racinas », e aviá alòr représ la frasa-eslogan dau Couleitiéu Prouvènço : « siam una regien, una lenga, una identitat ».
L’éclectique inspirateur de la renaissance occitane célébré dans toutes ses dimensions
