Am’Ada Colau Barcelona se dona sa premiera premiera consola

Ada Colau, 41 ans, es devenguda lo 119en alcade de Barcelona… e sa premièra alcadessa.

Maugrat qu’aquela egeria de la gaucha alternativa ague degut negociar despuei leis elecciens municipalas dau 24 de mai amé lei republicans sobeiranistas de l’Esquera Republicana Catalana (ERC), e lo Partit Socialista, aperavans acusat d’èstre « corromputs per d’annadas e d’annadas de poder ».
 
Ada Colau a passat quasi dètz ans a empachar lei expulsiens de malurós Barcelonencs forabandits de son ostau per lei bancas.

Coma aquò, aquela licenciada de filosofia sensa emplec segur, aurà ganhat una notorietat que ne’n aurà facha lo pòrta-esfrai  de la polícia, la Guarda Urbana, que sei capoliers an demissionat pauc après son eleccien.
 
Per aquesta dòna qu’imaginava pas encara, fa un an, de se presentar, li aurà agut pauc de programa d’alestir : mans netas per lo personau politic e una ciutat d’onte lei mai modests serián pas exclus, bastariá.

Es la tòca de sa formacien, Barcelona en Comú, desconeissuda fa un an, qu’a acampat de monde qu’avián rarament una vida politica instistucionala.
 
S’es facha entendre premier per renar còntra lei violéncias policieras e l’economia toristica que fa patir de quartiers entiers dau chafaret nocturna 

La novèla alcadessa considera leis imigrats coma dinhes de respect, se ditz ela « filha d’imigrats paures de Huesca », e fau ben veire qu’a l’electorat li a pas fach paur de l’entendre promòure « una ciutat cosmopolita e democratica ».
 
Mai son eleccien s’es pas jugada sensa empachas. L’Esquerra Republicana Catalana (ERC), en particulier, que sei vòtes serián estats indispensables, exigissiá qu’Ada Colau s’engatja dins lo processus sobeiranista per l'independéncia de la Catalonha.

Ela, pasmens, aurà evitat de tròp intrar dins aqueu debat, que sa prioritat èra lo chanjament sociau, e pas institucionau.
 
Aurà una majoritat dei mai estrechas, amé 21 conselhiers-regidors sus 41 (11 de sa formacien, 5 d’ERC e 4 dau PSC am’un independent) ; una situacien malaisada per bailejar la Ciutat per lei quatre ans que venon.
 
Mai la bailessa se vòu un exemple ; e saup se mostrar mai pròcha dau monde dei quartiers barcelonencs coma jamai elegit l’a poscut èstre. Sa premiera mesura siguèt de limitar son salari a 2200 € nets per mes, quatre còps mens que son predecessor, lo centre drech Xavier Trias. Un salari maximum tot parier tanben per totei seis adjonchs. Dins un país qu’a fòrça patit de la corrupcien, aquela mesura aurà marcat leis esperits.

Per ela, e sa còla d’elegits quasi sensa experiéncia politiciana, que rarament an mai de quaranta ans, li aurà un solet adversàri vertadier, lo sistèma bancarò-financier.

L’aligança que trobariá pas, plaça San Jaume, sèti de  l’Ajuntament, la vòu trobar dins lei carrieras amé lo monde qu’a vòugut escobar lo personau politic , e elegir de monde que trabalha per « lo Barcelona popular ».
 
« L’autoritat es pas dins la violéncia mai dins la reconeissença de l’autre, en particulier de la societat civila » qu’a afiermat  a la tribuna au moment de son eleccien a l’Ajuntament, dissabte, sota leis aplaudiments, avans que de prometre un « governament dei vesins, transparent », un biais de dire que lo ciutadan serà associat a la decisien e qu’es la solidaritat que deu senhorejar.
 
Jusqu’ara la vida politica en Catalonha èra una mena de pantai per la formacien catalanista de centre drech Convergència i Unió : Xavier Trias a Barcelona e Artur Mas a la Generalitat avián que de s’entendre per finançar lei projècts qu’an fach de la vila una capitala dei bèlas.
 
Adonc, am’una alternativa de gaucha ai mans netas, aquela bèla concertacien deuriá far plaça an’ una autra mena de relacien, mai exigenta e pas tant tranquila.

Un exemple, tre avans l’eleccien dau 13 de junh, a fa tremolar lo monde economic locau. La rumor a vòugut que lo salon internacionau de l’electronica mobila, lo mai chanut dau monde, seriá plus co-finançat per l’Ajuntament.

Era de vent e pas mai, mai Ada Colau a degut rassegurar lei caps d’entrepressas, que dejà assajavan de butar Xavier Trias a presentar sa candidadura coma premier cònsol, maugrat qu’aguèsse perdut dins l’escrutinh populari.

Per elei s’agissiá d’empachar aquela que dison « filha de Stalina e de Chavez ».
 
Una ombre leu escafada, un còp elegida a l’Ajuntament, lo 13 de junh. Per anar au rescòntre d’Artur Mas, a la Generalitat, li aurà faugut traversar la plaça San-Jaume clafida de monde, sota una plueja de confètis, a la crenhença dei quauquei policiers que l’enviròutavan.
 
Traversar lo palun politician e sei lecas, quatre ans a-de-rèng , li serà segur encara mens facile.